Een Vlaamse pageturner
Sofie Delporte schreef met dit boek een spannend en erg vlot te lezen vervolg op haar debuut 'Ik kan je redden'.
Inspecteur Olivia Leroy haar sterke intuïtie laat haar zelden in de steek. Toch kan ook zij initieel geen touw vastknopen aan wat er is gebeurd. Dit leidt tot een sterke thriller, met de nodige verrassende wendingen.
Het blijft me intrigeren hoe sommige auteurs vanuit het niets complexe, gelaagde en realistische personages kunnen scheppen. Olivia Leroy is dergelijk personage. Dit maakt dat het boek meer is dan enkel een spannende thriller. Gelijktijdig lees je over Olivia als persoon. Over haar muizenissen, haar trauma's, hoe dit haar houding in het leven bepaalt en hoe ze evolueert. En ook hieraan wordt op realistische wijze vorm gegeven. Geen superwoman maar een vrouw die geleidelijk haar eigen weg zoekt.
De auteur slaagt er ook wonderwel in om in elke context de precieze sfeer weer te geven. Daardoor speelt het boek zich niet alleen filmisch voor je ogen af, maar word je als lezer nauw betrokken en beleef je alle vreugdevolle en beklemmende emoties mee.
Ofte samenvattend: ik ben fan.
Synopsis
Een vader en zijn zoontje gaan samen het bos in. Ze komen niet terug. Een rustig dorpje wordt opgeschrikt door de verdwijning van een man en zijn zoon. Volgens de moeder zijn ze in het donker verdwaald in het bos vlak bij hun huis. De afdeling Vermiste Personen wordt erbij gehaald en een grootschalige zoekactie gaat van start. Naarmate de uren en dagen verstrijken, rijzen er steeds meer vragen over wat er die nacht echt gebeurd is. Bij inspecteur Olivia Leroy rakelt het onderzoek onwelkome herinneringen op aan het vertrek van haar eigen vader. Al snel vermoedt ze dat het motief voor de verdwijning in het verleden te vinden is. Een verleden waar iedereen liever over zwijgt. Ze raakt verstrikt in een kluwen van leugens en verraad. Als er een dode valt, beseft ze dat ze tegenover een bijzonder gewiekste dader staat. Haar zoektocht naar de waarheid leidt naar een schokkende ontknoping.
