Hoe ver je ook reist, je verleden reist met je mee

Dit boek was een aangename verrassing; een dwarsliggertje uit de ruilbib dat ik snel in mijn reiskoffer propte 'voor het geval ik vroegtijdig doorheen mijn ander leesvoer zou zitten'.
Het bleek achteraf gezien een verhaal dat zich in één ruk liet uitlezen, door de donkere passages over de gruwelijke kindertijd van het hoofdpersonage in combinatie met het laagje draaglijkheid dat er overheen gelegd werd. De intense vriendschap, en uiteindelijke verliefdheid tussen twee jongvolwassenen die elkaar vonden door hun gelijklopende traumatische jeugd, zorgt ervoor dat je geboeid blijft, en niet helemaal neerslachtig wordt van zoveel ellende ;).

Lydia woont al jaren in Venetië. Het is de plek waar ze rust heeft gevonden en waar ze zich thuis voelt. Op een dag wordt ze totaal van haar stuk gebracht door een gezicht in de menigte. Het gezicht van deze man brengt het afschuwelijke geheim weer naar boven waarvan ze geloofde dat ze het diep begraven had... Na de dood van hun ouders werden Lydia en haar kleine zusje Valerie op jonge leeftijd ondergebracht bij hun grootouders, die ze voordien nooit hadden ontmoet. Ze komen terecht in een strenggelovig, liefdeloos huis. Lydia leert voor zichzelf te zorgen, geheimen te bewaren en kan maar weinig mensen vertrouwen. Nu, meer dan twintig jaar later, moet Lydia uit de schaduwen van haar beschutte leven in Italië komen en in Engeland haar verleden onder ogen zien.