Een vlotte en ongecompliceerde feelgood
Van de eerste tot de laatste pagina heb ik genoten van deze eenvoudige feelgood. De kaft en titel kwamen mij wat naïef en kinderlijk voor, waardoor ik met reserves aan dit verhaal begon. Maar dit is een erg leuk en vrolijk boek.
Megan Clawson schrijft erg vlot en hoewel de gebeurtenissen niet altijd even geloofwaardig zijn, slaagt ze erin om de lezer mee te zuigen in het verhaal. De hoofdpersonages Daisy en Theodore zijn beide erg leuk en bereid om enige groei door te maken, zowel als individuen als doorheen hun onderlinge relatie. Dit in combinatie met veel actie binnen en buiten de historische spelen/events waar ze aan deelnemen (daar moest ik me even overzetten) maakt dat het nooit verveelt en dat je (met spijt in het hart) plots het einde van het boek bereikt voor je het goed en wel beseft. Ook de andere personages en de hele sfeer en context waarin Daisy en Theodore zich ontwikkelen zijn hartverwarmend en charmant. Het personage van Theodore kon iets meer uitdieping gebruiken, maar de mooie boodschap dat je altijd jezelf mag (en moet) zijn, ongeacht wat anderen daarvan denken, en dat de juiste mensen op je pad zullen komen maakt dat grotendeels goed.
