Mag ik twee atypische tips delen?
Laatst ben ik gegrepen door de mooie titel ‘On ne meurt pas d’amour’, een roman van Géraldine Dalban- Moreynas. Naarmate ik verder lees wordt het verhaal pijnlijker voor me omwille van een parallel met een stukje persoonlijk geschiedenis. Je mag jezelf toestaan niet verder te lezen wanneer je een boek niet leuk vindt. Een tip die ik wil delen, waar ik zelf wat herhaling nodig had om het boek opzij te leggen.
Op naar een volgend boek ‘La petite fille à la balançoire’. De schommel doet me denken aan mijn onbezorgde, beschermde en fijne jeugd. Dat niet iedereen evenveel geluk heeft wordt mooi en menselijk geschetst in het levensverhaal van Frédérique Bedos. Een jong meisje dat haar jeugd tussen warme liefde en zotte liefde balanceert. Zachte liefde van haar bijzondere pleeggezin en liefde en folie van haar mentaal zieke mama. Je voelt de kracht en loyaliteit van kinderen letterlijk bij het lezen van deze biografie. Frédérique gooit zich op school en haar studies. Een sterk verhaal dat toont hoe we in het Westen de kans krijgen om zich te ontwikkelen en vooruit te gaan in het leven, een inspirerende en bevestigende getuigenis.
Na en leven in de schijnwerpers als journaliste, kiest ze ervoor anonieme helden in de schijnwerpers te zetten met het project https://www.leprojetimagine.com. Ze spreekt hierbij eenieder aan om de eigen kracht te activeren om de wereld beter te maken. Onder andere daarom wil ik dit boek delen als leestip. Elke bijdrage voor goede zaken telt, hoe vaak denken we niet dat wat we doen als individu té weinig verschil maakt. Graag wil ik dit durven omdenken.
