excellent geschreven psychologische roman

Meestal wacht ik tot de hype voorbij is om populaire boeken te lezen. Voor Kairos maakte ik een uitzondering omdat ik geprikkeld was door de samenvatting. Het boek ontgoochelde niet.

Het vertelt het verhaal van een toxische relatie tussen een knappe, jonge vrouw en een veel oudere, getrouwde man in Oost-Berlijn. In 1986, enkele jaren voor de val van de muur ontmoeten ze elkaar toevallig en alsof het zo voortbestemd is starten ze een relatie.

Wat begint als een sensueel, maar eerder banaal liefdesverhaal, wordt taalkundig meesterlijk verweven met het schetsen van een tijds -en plaatsbeeld. Gedachten en perspectieven van de hoofdpersonages verweven zich voortdurend met elkaar waardoor je als lezer de indruk hebt dat je tegelijk van ver naar iets kijkt als het bijna zelf beleefd.

Weinig is expliciet in dit boek, maar alles is wel duidelijk.

De evolutie van de relatie verloopt parallel met het verloop van de nadagen van het communistische Oost-Duitsland en gaandeweg wordt duidelijk hoe verweven alles is: liefde, macht, erotiek, schuld, boete, politiek, censuur, onvrijheid, socialisme...

Ook al heb ik de Nederlandse versie gelezen, in een excellente vertaling door Elly Schippers, de grootste kwaliteit van dit boek is de taalkundige virtuositeit waarmee het geschreven is. Het lijkt allemaal zo simpel, natuurlijk en vanzelsprekend, maar elk woord staat op zijn plaats, elke zin is geconstrueerd zoals ze moet gemaakt zijn.

Een bijzonder boek om enkele zomerse uren mee te vertoeven...