Ben je de polarisatie beu? Heb je genoeg van de maatschappelijke verzuring? Hier is het ontwapenende tegengif.

Nadat ik via een tweet terecht kwam op een politiek-maatschappelijk debat waar de auteur, Amir Bachrouri aan deelnam, heb ik dit boek gezocht en gelezen.

Het valt nauwelijks te geloven dat deze jongeman amper ouder is dan 20 jaar. Matuur, rustig, naïef optimistisch maar wars van klefheid. Hoe meer hij agressiviteit of decibels voor zich krijgt, hoe nauwlettender hij zijn woorden kiest.

Als voormalig voorzitter van de Jeugdraad, heeft hij natuurlijk geleerd om overeind te blijven tijdens debatten en om op een fatsoenlijke manier van mening te verschillen. En te overtuigen. Hoewel er meerdere politieke partijen aan zijn mouw trekken, blijft hij -voorlopig en hopelijk nog lang- apolitiek en daardoor des te meer maatschappelijk relevant in zijn discours.

Zijn pleidooi voor het lezen van boeken, zijn duiding van de waarde daarvan, is voor fervente lezers een bevestiging van hun (onze?) overtuiging natuurlijk. Het ter beschikking hebben van bibliotheken boordevol verhalen, kennis, meningen en analyses is wat hem gevormd heeft tot wie hij is. Hij is een fantastische ambassadeur voor het lezen.

Ik heb dit boek gelezen als antwoord op mijn behoefte aan optimisme. Als tegengif voor de krantentitels, doemdenken en pessimisme. Als antwoord op mijn vraag of de jeugd sociaal-maatschappelijk een positief verhaal kan en wil schrijven. Ik hoop dat deze Amir zoveel mogelijk generatiegenoten bereikt. Deze man verdient zoveel mogelijk media-aandacht en mag van mij aan zeer veel debatten aanschuiven.

Waar de politieke partijen personages van hun kiespubliek maken en misbruiken (de Debora's aan de kassa of Joe the plumber) om de wij-zij-tegenstelling te vergroten, brengt Amir de dialogen met zijn buren François (de gepensioneerde havenarbeider die zich niet meer thuis voelt in zijn straat) en Hilde (de 'voorzitter van de korianderbrigade') als voorbeelden van het doorbreken van vooroordelen en ingebeelde grenzen.

Dit boek heeft mij een dosis optimisme gebracht. Het heeft enkele scherpe randen van mijn maatschappelijk scepticisme afgevijld.