HET TOEVAL BESTAAT NIET, OF WEL?

bestaat het toeval of niet ? Een vraag waar tal van filosofen zich in de voorbije eeuwen het hoofd hebben gebroken. Wie daar literair zo vaak een sleutelelement in haar werken van maakt is Kate Morton. “De vergeten tuin” is het boek waarmee ik kennis met haar oeuvre maakte en ik was meteen geboeid door de manier waarop zij erin slaagt om rond het principe van de transgenerationaliteit een machtig verhaal uit te bouwen . deze roman spreidt zich immers uit over meerdere generaties en toont aan dat een ogenschijlijk kleine gebeurtenis of beslissing gevolgen kan hebben die het leven van de volgende generaties in een welbepaald patroon laten evolueren.

Australie, London en Cornwall vormen de achtergrond waartegen Kate Morton een meeslepend verhaal laat evolueren. Heel typisch is de anachronistische vertelstijl waarbij dus voortdurend heden en verleden met elkaar afgewisseld worden.

Net zoals vaak, las ik het werk zowel in de originele versie als in de overigens goede Nederlandse vertaling. Ik had het voorrecht om het in audiovorm te kunnen beluisteren van een Australische studio waarbij de dame die het inlas op een schitterende manier voor elk personage een andere stem met het passende dialect wist te produceren.

Maar ongetwijfeld bezorgt dit boek ook de “gewone” lezer intens genot . meteen opent het ongetwijfeld de weg naar de andere werken van deze succesvolle schrijfster .