Onstuimig en hartverwarmend, pubers pur coeur.

DE STEM VAN TAMAR. David Grossman. ****

Weer een heerlijk Grossman-boek, al moest ik er deze keer – na een overrompelend begin – even in komen, maar daarna na het een enorme vlucht naar een steeds spannerder slot.

Dit boek is veel verhalen-in-één:

-Coming of age: een slungelige jongen die bij meisjes niet uit zijn woorden komt. Een meisje dat het achterste van haar tong alleen haar dagboeken laat zien. Ouders die niks van je begrijpen en jij niet van hen (sommige kinderen hebben meer geluk of ongeluk dan anderen). De poort van de wereld, welke weg is naar de hel en welke naar de hemel? Het is niet altijd wat het lijkt.

-Een verhaal over de bizarre mensen die ze hun vrienden mogen noemen. Volwassenen, waar net als bij hen een hoek af is. Blanke pitten, al dan niet in een ruwe bolster.

-Een thriller met drugs en criminelen die over lijken gaan.

-Een liefdesverhaal, dat voor alles. Voorzichtig de zeven grendels en veertien hangsloten van je hart halen. De juiste woorden vinden die nog nooit van je tong gerold zijn en dan ineens opborrelen als een bronnetje van niemendal en beginnen te stromen en niet meer stoppen.

-Een boek over zijn wie je bent, normaal of niet zo normaal, kunstzinnig of met je twee voeten op de grond. En kunnen luisteren en samen kunnen zwijgen, misschien het grootste geschenk dat je de ander kunt geven.

-Een Y.A.-boek of toch voor volwassenen die zich nog herinneren hoe het was, of nog een beetje gebleven zijn zoals toen, vol dromen en goede wil en willen volharden.

Ik zag net op fb nog een citaat passeren van Anaïs Nin, die 35 jaar mijn leven opengegooid heeft: ‘You can not save people, you can only love them.’

Maar Tamar en Assaf zijn nog jong genoeg om de wereld te willen redden, en liefde hebben ze bij bergen.