Bitterzoete herinnering
Onlangs werd ik verrast bij het terugzien van de kleurrijke cover van een boek dat ik bijna twintig jaar geleden in het Frans heb gelezen. De felle tinten stralen vrolijkheid uit, maar de titel met het woord 'krokodillen' brengt een interessant contrast. Krokodillen zijn immers gruwelijke dieren, wat me toen nieuwsgierig maakte naar de inhoud.
Het boek vertelt het verhaal van een moeder, Joséphine, die alleen haar twee kinderen opvoedt, wat me toen aansprak omdat ik mezelf herkende in haar situatie. Hoewel mijn kinderen jonger waren dan die van het hoofdpersonage, voelde ik een sterke connectie met de uitdagingen en triomfen die ze ervaart. Joséphine is een vrouw die door moet en ondanks tegenslagen, telkens weer opveert en haar weg zoekt in het leven.
Wat fijn is, is hoe het boek een moeilijk thema als overspel weet te brengen met zowel humor als een traan. Het is een prachtig voorbeeld van hoe literatuur de complexiteit van het leven kan weerspiegelen. Het verhaal heeft me destijds meegenomen en bij het herontdekken in de bibliotheek moest ik glimlachen om de herinneringen die het opriep. Ik weet dat toen het slot, dat ik nu niet ga verklappen, me leedvermaak bracht.
Dit boek is een absolute aanrader voor iedereen die houdt van verhalen die het leven in al zijn facetten laten zien. Het is een verhaal vol herkenbaarheid, humor en emotie, dat laat zien dat zelfs in de moeilijkste tijden, er altijd ruimte is voor veerkracht en groei. Als je op zoek bent naar een boek dat je zowel aan het lachen als aan het huilen maakt, dan is dit een uitstekende keuze.
