Rollenspel met spoken
“Daarop zei ze dat we ‘aan de aarde gebonden bleven’ door altijd hetzelfde te doen; dat we geschapen waren om er aan te ontstijgen, maar daar nooit in zouden slagen als we niet veranderden. En het onderscheid tussen vrouwen en mannen, zei ze - tja, dat was het eerste dat we overboord moesten zetten.”
Het is geen toeval dat heel wat boeken van Sarah Waters verfilmd zijn of een bewerking voor televisie kennen. Het loont al de moeite om zelfs alleen maar de trailer van Affiniteit te bekijken. Waters schrijft heel cinematografisch, in een heldere, soms bijna journalistieke stijl. We volgen de gebeurtenissen in de dagboekaantekeningen van twee vrouwen. Margaret Prior zit gevangen in een beklemmend Victoriaans milieu waar ze als ongetrouwde, grote zus heel wat druk voelt; Selena Dawes zit effectief in de cel van een verschrikkelijke gevangenis aan de oevers van een stinkende rivier Thames. Selena is zachtaardig en bloedmooi (op een Italiaanse Renaissance-manier, stelt Margaret vast) en ze is een uitzonderlijk begaafd medium, veroordeeld toen een spiritistische seance heel erg fout liep.
Alles is vuil, donker, mistig en dof, met uitzondering van de ogen, het haar en de huid van Selena. Affiniteit is een onwaarschijnlijk spannend boek over de dingen die we doen voor liefde, over de dingen die we bereid zijn te geloven. Eén van de beste spookverhalen die ik ooit las.
Synopsis
Een negentiende-eeuwse jonge vrouw uit de Engelse middenklasse die vrouwen in de gevangenis bezoekt als sociale bezigheid, raakt in de ban van een raadselachtige vrouw die veroordeeld is omdat ze als spiritiste betrokken was bij iemands dood.
